Lindenstappers 2007: 23 september 2007

Etappe zevenentwintigste : Portomarin - Palas De Rei

De eerste eucalyptussen: za 29 september 2007

Toch niks vergeten, zeker?

We zijn deze morgen vertrokken met lichte regen die gelukkig weer snel voorbij was. Ondertussen hebben we onze ganse uitrusting moeten wisselen, waardoor we het soms te warm, soms te koud hadden. Het is ons ondertussen duidelijk dat ook hier de herfst is ingezet.

Even uitleg vragen over eigenaardige constructies in Galicië

De kenmerkende galicische maisopslagplaatsjes die op een verhoging zijn gebouwd om ratten en muizen te weren, men noemt ze horrio 's. Ze moeten als galicisch monument behouden blijven, ook al hebben ze hun functie voor drogen van maisgraan, kaas en ham verloren. Maisgraan is ook hier grotendeels vervangen door deegrijpe mais voor het vee

Ondertussen zien we ook de eerste eucalyptusbomen verschijnen, bomen kenmerkend voor de kust van de atlantische oceaan in Portugal. Wij kennen het als voedsel voor de pandabeer.

De eerste eucalyptus

Wat een helling, we steken zelfs een montainbiker voorbij

Speciaal bericht voor de familie van Karine en Linda (mensen die deze blog ook volgen)

Na vier weken hebben ze heimwee naar hun thuis en familie. Ze missen vooral hun echtgenoot. Toch hebben ze nog steeds een uitstekende conditie, en zullen ze hun tocht na St Jacob de Compostela voortzetten tot in Fistera, een 100-tal kilometer verder dan Santiago. Bewonderenswaardig.

Etappe zesentwintig: Sarria - Portomarín

Het land van de holle wegen: vr 28 september 2007

We hebben vannacht gelogeerd in Otel Alfonso IX. Wij waren de eerste gasten in een ruime kamer, maar wanneer we 's avonds wilden gaan slapen lagen er al 22 mensen in de stapelbedden van Alfonso IX (Koning León, Spanje 12de eeuw). Gelukkig vonden na het slapen op enkele meters van het otel een bar waar we croissants en koffie konden krijgen.

Mooi verlichte kerk van Sarria

Ons vertrek bij het ochtendgloren

De grote graanvelden en de wijngaarden hebben plaats gemaakt voor kleine weide- en maispercelen. We tellen hier en daar 10 tot 20 koeien. De kleine en vervallen boerderijen liggen midden de kleine dorpjes. Doordat de grond door erfenissen steeds opnieuw verdeeld werd zijn de percelen vaak uiterst klein. De koeien volgen duidelijk ook de St Jacobsroute. Van Mansholt of Europese Unie heeft men hier blijkbaar nog niet gehoord.

Bij de kilometerpaal van de laatste 100 kilometer was het bijna een file voor de fotootje

De oude pelgrimsbrug - onderaan - over de Miño bestond al in de 12de eeuw. Vandaag steken de pelgrims de rivier over via het nieuwe bouwwerk. Het oude Portomarin verdween in de golven met de bouw van de stuwdam in 1962 . Uiterst nauwkeurig zijn de belangrijkste bouwwerken - waaronder de romaanse kerk San Juan van de johannieters - steen voor steen afgebroken en hogerop weer opgebouwd.

Aan de oevers hebben we de druivenranken voor de witte wijn gezien - van goede kwaliteit trouwens. Hiervan wordt de orujo gestookt, een lekkere aguadiente!

Na 684 kilometer blijven de problemen gelukkig nog uit

Etappe vijfentwintig: Triacatela - Sarria

Een groen en glooiend landschap: do 27 september 2007

We passeren enkele traditionele boerendorpen waarvan de namen in het gallisch aangegeven worden.
De boeren hoeden er nog hun koeien in alle rust.

Eten met onze eerste USA-pelgrim Glenn uit de staat Ohio en zijn duitse vriendin. We worden bijgeschoold in het maken van foto's zonder flash, maar Gilbert kan haar toch de vervoegingen van het werkwoord estar aanleren.

Vandaag slapen we in ons 26ste bed en proberen we ons aan te passen aan weer een nieuwe slaapomgeving en gewoontes.

Etappe vierentwintig: Trabadelo - Triacastela

Het groene Galicië binnen: wo 26 september 2007
We zijn 's morgens vertrokken met een koreaan die bij ons op de kamer sliep. Hij was gestart in Ponferada, maar bleek niet goed voorbereid want na een tweetal kilometer moest hij al afhaken.
Voor we in Galice waren moesten we twee keer flink stijgen: van 600 m naar 1300 m, maar de tocht onderweg maakte dat meer dan goed.

We kozen voor een variante route die aanbevolen wordt bij goed weer. De vergezichten waren nog indrukwekkender.

Boven op de top van de O Cebreiro

Ik had gehoopt op een baard zoals die van Aloysius Primus, maar de natuur heeft me dat niet gegund, mogelijk is er bij St Jacob de Compostela nog hoop.

's Middags even verpozen op de top van de O Cebreiro. We ontmoeten tijdens het middageten eindelijk nog eens Belgen. Twee sportieve vrouwen, Karine en Linda van Beernem en Knesselare. Ook zij zijn vertrokken in St. Jean Pied de Port. Zij hadden niet het geluk van een welgekomen verpozing met de echtgenoten zoals wij.

We passeren de grens tussen Castilla y León en Galicië

We wandelden door paadjes met varens, eiken-, kastanje- en notenbomen kenmerkend voor een gebied met veel regen, maar voor ons scheen de zon (al 27 dagen).
Weiden, vruchtbare akkers, groene bossen -alleen het gesteente heeft een andere kleur: grijs in de plaats van rood door de leisteen.

We via de corredoiras of holle wegen, oude verbindingswegen tussen de dorpjes. Als het nat weer is zijn ze nauwelijks te onderscheiden van een waterloopje.

De landbouwbedrijfjes doen eerderdenken aan de jaren vijftig. Maar de mensen zijn heel sympathiek en bevelen hun albergues graag aan.

Na 40 km permitteren we ons een éénpersoonskamer, weliswaar met koud water, maar worden we getrakteerd met een gratis aguardiente, een sterke drank van Portomarin waar binnen enkele dagen passeren.

Etappe drieëntwintig: Ponferada - Trabadelo

De oogst in de Bierzo wijnstreek is begonnen: di 25 september 2007

Het vertrek uit Ponferada was een beetje een tegenvaller: twee uur hadden we nodig om uit de stad te geraken en de drukte te ontvluchten.
Maar onze inspanningen werden ruimschoots beloond, met een zonnige tocht doorheen de El Bierzo wijnstreek.

De oogst van de druiven volop aan de gang. Het valt op dat voor dergelijk groot wijngebied het gebruik van machines nog erg beperkt is.

Etappe tweeëntwintig: Rabanal - Ponferrada

Naar de tempeliersstad Ponferrada

De route over de eenzame Montes de León is één van de indrukwekkendste delen van de Camino. Op deze route bevindt zich het bekende pelgrimskruis Cruz de Ferro. Wij vertrokken om 7 u zodat het voldoende licht was bij het kruis.

Bedankt voor jullie aanmoedigingen en wij hebben de lasten (stenen) op de Cruz de Ferro achter gelaten.

Deze lange etappe doorkruist het glooiende landschap met enorme vergezichten. Gelukkig hadden we tijdens de ganse etappe van 32 kilometer nog steeds zonnig weer zodat we voluit konden genieten van de omgeving.

Leo, je noten gaven ons energie tijdens deze lange trip.

In de tempeliersstad Ponferrada staat één van de best bewaard gebleven kastelen van Spanje. De burcht dateert van de tijd van de tempeliers (1178-1312).