Etappe negen: Azofra - Santo Domingo de la Calzada

Een zonnige zaterdag in september

Om half elf sliepen we in Azorfa al als engeltjes zoals alle andere pelgrims. De fiesta in het dorp duurde de ganse nacht met vuurwerk om half drie ´s nachts.




Koers in Spanje

De vuelta was nog maar net vertrokken en wij gingen al door de aankomstboog.








Onderweg nog twee koreaanse meisjes overtuigd om lid te worden van

het PITO ladies running team


Kippenhok in de kathedraal
Daar het windstil is en heel warm zoeken we net na de middag in Santo Domingo de la Calzada een refugio. Een typisch historisch stadje, met een mooie kathedraal waarin zich een kippenhok met een haan en een hen bevindt, een toeristische attractie waar een hele legende aan verbonden is.


Opmaken van het bed is steeds een gewaagde klus


´s Avonds eten we een franstalige zwitser, Pascal, die we al regelmatig ontmoet hebben. Als we om 10 uur onze kamer binnenstappen liggen de zes andere al in bed. Gelukkig hebben we onze petzel.

Etappe acht: Logroño-Azofra

Elke dag weer nieuwe verrassingen

Een kamer vol met Brazilianen zette ons zonder ontbijt bijzonder vroeg op pad: in alle haast onze spullen bij elkaar gepakt zodat we om zes uur onze weg reeds zochten door Logroño.



In Navarette namen we ons ontbijt met ondertussen reeds bekende canadezen en duitsers. Met de canadees, een leerkracht lichamelijke opvoeding in loopbaanonderbreking voor een gans jaar, hebben we reeds menigmaal gezellig gebabbeld.


14 kilometer verder in Nájera hadden we eindelijk nog eens de mogelijkheid om de foto´s op onze blog te zetten met gelukkig een snellere versie van windows. Onder een stralende zon met een gelukkig een fris briesje bereikten we om 14u15 Azorfa, midden de Rioja-wijnstreek.




Opmerkelijk is toch wel de grote verscheidenheid in refugios: prijzen variërend tussen 8 euro en een vrije gift, accomodatie van bijna hotelformule (2 personen in een kamer met houten wanden zoals in Azorfa), maar vooral ruimtes van 4 tot 40 personen.

Vanaf nu stellen we ons tempo af op Astorga waar we onze vrouwen op 20 september ontmoeten.

Toevallig was er vanavond weer een fiesta met life music, een dorpsfeest waar we de buren bij misten.
Vroeg op en morgen zien we weer wel.

Etappe zeven: los Arcos-Logroño

De eerste kilometers in de Rioja-wijnstreek

We volgen de moeilijk begaanbare pelgrimsweg. Graanvelden afgewisseld met olijfbomen en de eerste wijngaarden.

Rechts van ons in de verte de bergketen Codès, die de natuurlijke grens tussen Navarra en Baskenland vormt.
In Viana is alles klaargemaakt voor de stierenloop van zaterdag: een arena op de Plaza de Coso en op het einde van de omliggende straten houten draaihekkens om de stieren binnen het parcours te houden. Op die fiësta kunnen we helaas niet wachten.
We beperken ons bezoek aan Viana tot de kathedraal en we trekken na de middag onder een helblauwe hemel de Rioja-streek in.

In Logroño moeten we vaststellen dat de refugio volzet is en dat we samen met de Brazilianen in een bijgebouw van de kerk worden ondergebracht. Gelukkig zijn we bij de eersten en hebben we nog een stapelbed!

Etappe zes: Villamayor - Los Arcos

Laatste kilometers in Navarra

We hebben een rustpauze ingebouwd en de etappe beperkt tot 13 km, zodat we om elf uur reeds in de albergue van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela toekwamen.
Tijd om alles op orde te brengen! De ontvangst was vorstelijk, want blijkbaar zijn er slechts een beperkt aantal belgen onderweg. Bij een middagtemperatuur van 30 graden en een licht briesje was onze was snel droog.

Na de mis in de historische kathedraal kregen we samen met Brazilianen, Fransen ... de pelgrimszegen voor een veilige tocht naar Santiago. In een gezellig restaurantje genoten we van een frisse ensalada, een overheerlijke paëlla plus een fles Navarra-wijn uiteraard.
Ondertussen legden we 135 km af zonder noemenswaardige problemen en blijven er nog circa 650 te gaan. De weersvoorspellingen houden het bij 30 graden met minder wind. Morgen vroeg vertrekken voor een tocht van 30 km naar de Rioja (Logroño) is de boodschap.

Etappe vijf:Cirauqui-Villamayor de Monjardin

Oude bruggen en veel klimwerk

Het was een rustige etappe langs middeleeuwse wegen en stadjes, eeuwenoude bruggen (zoals die van Puente la Reina op de foto) maar eigenaardig genoeg slechts enkele pelgrims onderweg. In het historische Estella was een fonteintje aan de Iglesia de Sainto Sepulcro meer dan welkom.



De verouderde pc in het internet-café verwerkte onze foto's zo traag dat we in de siesta terecht kwamen. Gelukkig was er nog een supermarkt waar we ons konden bevoorraden voor een pic-nic aan de wijnfontein van Irache.



Genieten met PITO in het achterhoofd!



AXA in Estella.
Is dat wel volgens het charter? Qui a fait ça?

Daarna nog 8 kilometer omhoog naar Villamayor de Monjardin. Onverwacht ontmoetten we in de prachtig gelegen albergue holandés de fransman, een Limburger die van thuis vertrokken was, een Duitse van de eerste etappe ... Na het zware parcours van 20 km lagen we om in 10 uur in bed.

Etappe vier: Cizur menor-Cirauqui

Ideaal wandelweer op de berg van de windmolens

De Sierra del Perdón, een bergrug van nog geen 1000m hoog, vormt de klimaatscheiding tussen een voorgebergte met veel groen in het noorden en de eerste wijnstruiken van de Rioja in het zuiden.


Op de Sierra staat een rij gigantische windmolens en het monument van de pelgrims.




In Puente la Reine lopen we over de middeleeuwse brug, waar zoveel pelgrims passeerden.

Met een Columbiaan op een terras in Puente la Reine, een wereldreiziger met een mystiek tintje en pallieter-allures. Hij dacht ons te snel af te zijn in de volgende etappe, maar zijn binnenweg leverde niet veel op. Wie kennen we nog die binnenwegen neemt? "Ge moet met uw kopje lopen, zei de constante."

We maakten er vandaag een religieuze tocht van, met meerdere stiltemomenten.



bezoek aan St Jacob in Puente la Reina

's Avonds zorgden onze hospita en haar man voor een overheerlijke maaltijd, met wijn uit haar landgoed dat we in de namiddag passeerden. Aan tafel ontmoetten we drie sympathieke Schotse jongeren en maakten we een tocht door de Schotse highlands met whisky, Aberdeen Agnus beef en beleefden we een trouwpartij in een dorpje in de highlands. Trouwens de kilts hebben voor ons geen geheimen meer... we hopen ze voor Santiago nog eens terug te zien.


En morgen op weg naar Villamayor!

Etappe drie: Larrasoaña-Cizur menor

Vroeg weg naar een volgende vriendelijke hospita.

Hoe zoek je in het donker al je spullen bijeen? Wat doe je als er op zondag geen spaanse zelfstandige werkt? Gewoon doorgaan naar de volgende halte, met een pak nieuwe ervaringen:

  • Fons op dreef met Belgen op ons pad: Bornem-ervaringen,...
  • Een fransman, ook een leerkracht op rust, die zijn leven vertelt maar na de derde helling op zijn adem trapt
  • Twee spaanse schonen die alles willen weten.

In Pamplona bouwden we een rustpauze in: kathedraal bezocht, een uur terug bij AXA met Extranet.pro in een cybercafee voor de fotos op onze blog. Op de Plaza del Castillo de tourist uithangen, heel lekker. En nadien als pelgrim naar een vriendelijke hospita met alle faciliteiten. Oef, genieten onder de olijf- en palmbomen in haar tuin.



Back to reality: onze gedachten zijn bij de (leer)krachten van PM-en PITO-Stabroek, college Essen en AXA waar ze op 3 september weer fris en monter aan de slag gaan.

Wij genieten ondertussen van onze Camino!